YÜRÜYÜŞ ETKİNLİK RAPORU ( 27 Ocak 2018)
28 Kasım 2017 tarihinde menisküs ameliyatı olmadan önceki son doğa yürüyüş etkinliğinide AYVGG ile yapmıştım. Bu yürüyüşün o tarihte bir anlamı vardı benim için; hem eşimle ilk kez spor maksatlı bir aktiviteye katılıyordum, hem de yürüyüşten üç gün sonra menisküs ameliyatı olacağım için bu yürüyüş uzun süre ara vereceğim doğa yürüyüşlerimin sonuncusu fakat AYVGG ile ise ilk yürüyüşüm olacaktı.
Ve evet bugünkü yürüyüş etkinliğininde benim için çok büyük anlamı var. Şöyleki; Ameliyattan sonraki ilk doğaya adım atışım oldu bu yürüyüş, yine bu yürüyüşe bu sefer eşimin yanında bonus olarak daha lise çağında gençlik başında duman bal kızım da katıldı. Kısacası Turink'ler olarak ailece bu sefer tam kadro Kazdağlarındaydık.
AYVGG ile ilk yürüyüşümüzde de bugün katıldığımız Çınarlıhan-Hanlar yürüyüşünde de çok eğlendik.
Kısaca bugün ne yaptık peki, kısaca anlatmaya çalışayım.
Soğuk bir günde sabah erken saatlerde sıcak yataklarımızı terkederek akşamdan hazırladığımız çantalarımızı tekrar kontrol edip 08:50'de gurupla ilk buluşma noktamız olan Migros'un pazarın kurulduğu tarafına gittik. Arkadaşlarla kısa bir selamlaşmanın ardından etkinlik için kiralanan minübüs'e binerek 09;10'da Akçay'dan, daha sonra ise Kadıköy Körfez Hastanesi ve Edremit'ten etkinliğe katılacak arkadaşlarıda alıp, Hanlar bölgesine hareket ettik.
Saatler 09;35' i gösterdiğinde Çamcı Köyündeydik. Burada köy kahvesinde sıcacık çay eşliğinde yanımızda getirdiğimiz kahvaltılıklarımızı bir güzel yedikten sonra saat 10:10' da Çamcı köyünden ayrıldık. Minibüs ful dolu, tamı tamına 20 kişiyiz. Zeki ve Halim beyler ayakta yolculuk ediyorlar; daha doğrusu ortalığı müzikle, espirilerle kırıp geçiriyorlar. Halim bey dev gibi bir ses sistemini bavul gibi yanında taşıyor, elinde mikrofon vur patlasın çal oynasın, daha dur bismillah sabah sabah milleti oynatmaya başladı valla;) Ver coşkuyu hesabı. Yani güne iyi başladık...
Bu yürüyüşe ailemle katıldığım ve onların güzel bir gün geçirmelerini istediğim için günün gelecek saatleri için de memnuniyet içinde beklentim yükseldi.
10:44 gibi Çınarlıhan mevkinde kısa bir toplu ısınma hareketlerinden sonra başladık yürümeye kısmen karlı, buzlu toprak yolda. Herkes neşeli ve yanındaki ile sohbet içindeydi. Kimimiz ise her mevsim güzel olan Kazdağlarının eşsiz manzaralarının peşinden koşarak fotoğraf çekip duruyordu.
Daha adım atar atmaz yolun başında bir keçi sürüsü ile iki köpek selamladı bizi. Heleki bu köpekler tüm yürüyüş boyunca (yaklaşık 10 km) hep yanımızda bizimle yürüdü, aslında bizden sevginin dışında hiçbirşey istemediklerini de yemek molası verdiğimizde bir anda kaybolmalarından anladık. Sevgi, sevgi ve sevgi. Kısacası tüm canlılar için temel duygu bu olsa gerek.
Hava çok soğuktu, ama yürüdükçe ısındık, hatta terler gibi olduk. Çok güzel fotoğraflar çektik, güzel sohbetler ettik, yeni insanlar tanıdık, ciğerlerimizi bol bol oksijenle doldurduk.
Geldik büyük molaya yani yemek molasına; burada odun toplandı, ateş yakıldı, sucuklu yumurtalar pişirildi, masalar kuruldu, yemekler bölüşüldü, şarkılar-türküler söylendi, neşelendik, güldük, oynadık.
Saatler 16;00'yı gösterdiğinde araçlara binildi, kısa bir süre yanlış yol gittikten sonra geri dönüldü. Asıl yolumuza girmiştik ama bir türlü gidemiyorduk, çünkü sabah buzlu ve don olan hafif rampa toprak yol malesef gün içinde yumuşamış ve çamurlaşmıştı. Yani araç sürekli patinaj çekiyor ve kayıyordu. Bir kaç denemeden sonra 5-6 kişi inip minübüsü hafifletme ve el ile destek verme ile nihayet düz yola çıkabilmiştik.
16;35'de tekrar Çamcı köyündeyiz. Araçta hiç susmayan bangır bangır müzik köy kahvehanesinde de hiç kesintisiz devam etti. Tabi Halim bey önce kahvehane sakinlerinden kibarca müsaade istedi ve sonrası koptu. Tam bir saatten fazla vur patlasın çal oynasın. Bu bölüm anlatılmaz yaşanır misali bir kaç örnek video paylaştım zaten. Zor bela ortamdan ayrılıp nihayet dönüş için araçlarımıza bindik.
Saatler 18:00'i gösterdiğinde Akçay'daydık. Arkadaşlarımızla vedalaştık ve ayrıldık. Kızım, eşim ve ben biraz yorgun, biraz üşümüş ama çok mutlu kol kola evimizin yolunu tuttuk.
Bu gezide emeği geçen Halim, Zeki ve Faruk beyler ile günümüzü paylaşan, güler yüzlerini bizden esirgemeyen, sohbetleri ile içimizi ısıtan, grubun yaş ortalamasını gençleştiren kızıma yaşına uygun sıcak ve samimi davranan tüm AYVGG üyelerine teşekkürü borç bilirim. Sağlıkla kalın, mutlu kalın...
Not; Parkurun beni etkilemesine göre değerlendirme puanım;10/5
(Murat Turan-Akçay 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder