KIBRIS'A GİDEN YOL MERSİN (29 Ağu - 02 Eyl 2018)

KIBRIS'A GİDEN YOL MERSİN (29 Ağu - 02 Eyl 2018)

29.08.2018- BİTMEYEN YOLLAR...
Nihayet düştük, yıllardır gitmeyi düşündüğümüz yavru vatan Kıbrıs yollarına. Ama bu "Bindim uçağa, hoop oradayım" şeklinde olmayacaktı. Çünkü bu biz Turinklerin, daha doğrusu benim fıtratıma aykırıydı. Geze geze çevremizi gözlemleyerek gitmeliydik. Neyse hiç acele etmeden, saatler 07;10'u gösterirken atladık arabamıza, Akçay'dan vurduk Balıkesir yoluna.
Planımız şöyleydi; önce Balıkesir'e gidecektik. Burada sevdiğimiz bir aile dostumuz Araştırma Hastanesinde, ciddi bir hastalıktan tedavi görmekteydi. Ona uğrayıp moral vermeliydik. Öylede yaptık, iyiki de yaptık... Yaklaşık 1,5 saatlik zorunlu Balıkesir molasından sonra, hiç acele etmeden Kütahya üzerinden Afyonkarahisar'a geldik. Buradada önce kısa bir şehir turu yaptık, ardından yemek ve dinlenme. Bu şehrin ihtisasımı yaptığım şehir olarak, bende ayrı bir yeri vardı. Ayrıca, seyahat tarihi ve güzergâhımızın ayrı bir önemi olduğunu da, hatırlatmak isterim. 26-30 Ağustos Zafer Bayramını içimizde hissettiğimiz, duygularımızın coşkun olduğu haftadayız. Ayrıldık güzel duygularla Afyonkarahisar'dan. Konya ve sonrasındaki Ereğli'ye kadar hiç sıkılmadık, yorulmadık. Ama buradan sonra Pozantı'mı. Kâbus gibiydi. Tek yönlü yol ve yüzlerce kamyon. Artık bu noktadan sonra, bıkkınlık başladı. Aslında buralarda bir motelde konaklayabilir veya biryerde çadır kurabilirdim. Ama biz Mersin'de çok sevdiğimiz bir dostumuza söz vermiştik, saat kaç olursa olsun geleceğiz diye...
Saat 23;50. Nihayet geldik, Mersin'de çeyrek asırlık dostum Fulya'nın evindeyiz...

Mersin'de tam dört gün geçirdik. Aslında bu gezinin Mersin bölümü, kültürel geziden ziyade dost, arkadaş ziyareti ağırlıklı olacaktı. Ama Mersin'i daha önce hiç gezmemiş, sadece içinden otobüs ile transit geçmiş biri olarak, tanıma arzusundaydım...

1. GÜN; 30.08.2018, TARSUS...
Bir gün önceki yol yorgunluğuna rağmen sabah erken kalktım yine. Dost sohbeti eşliğinde enfes bir kahvaltı yaptık.
Akabinde Tarsus'a gitmeye karar verdik. Ve sahil yolundan gezinerek, Fulya'nında şehri tanıtıcı konuşmaları eşliğinde yaklaşık 40 dakika sonra Tarsus'a geldik. Tarsus'ta ilk olarak Berdan barajının beslediği, zümrüt yeşili göletiyle çevre halkının gözde piknik alanı olan, baraj mesire alanına gittik.
Gölet rengiyle adeta insanı büyülüyor. Çukurovanın sıcağından bunalan insanlar, pantolon ve tişörtlerini bile çıkartmadan gölete atlayıp, atlayıp çıkıyorlar. Bizim için ilginç, onlar için gayet doğaldı bu durum.

SMS İLE GELEN ÜZÜNTÜLÜ HABER...
Yürüyoruz göletin etrafında, birden telefonuma gelen sms bildirimi ile Kıbrıs Deniz Otobüsü seferinin iptali haberini aldık. Seyahat acentası tarafından hiçbir açıklama yok. Hadii... Başladık irtibat numarasını çevirmeye... Nerdeee. Telefon hep meşgul, çalsada açan yok. Nihayet. Karşımızda bir ses. Deniz Otobüsü seferinin niye iptal olduğu hakkında bilgi veremiyor. Neyse uzatmayalım defalarca, telefon görüşmeleri neticesinde Pazar günü saat 14;00'deki iptal olan Deniz otobüsü yerine ki bu Deniz Otobüsü ile yolculuğumuz yaklaşık 2,5 saat sürecekken, çaresiz saat 23;30'daki çook uzun saatler sürecek Feribot seferine dönüştürdük...

Gün devam ediyor. Yemek yiyeceğiz. Fulya'nın öve öve bitiremediği, Tarsus Şelale Yıldırımlar Otantik Restorana geliyoruz. Buranın, kemikli tavuk ızgarası şahane. Fındık lahmacunu, yeşilliklerden oluşan salatası ve diğer mezeleri süper lezzetli. Çok mu, acıktık ne!..

Fulya bizi buradan çıkarıyor, biraz yürüyoruz, çok değil 100-150 metre sonra; gürül gürül sesiyle bir dereye dökülen şelaleye geldik. Girdik çay bahçelerinin içinden ve daracık bir köprüden, derenin karşı tarafına geçtik. Herkes gibi, şelale arkamızda, bol bol fotoğraflar çekildik..

Günümüz çok güzel geçmişti. Fulya'ya çook teşekkür ediyoruz, bugün için. Dönüşü biraz yorgunluk, birazda biran önce eve gitme isteği ile otobandan yaptık. Evdeyiz, kahvelerimizi bize huzur veren Fulya'nın harika balkonunda içip, bitmeyen sohbetlerimize devam ettik. Saat gece yarısına geliyor. Yorgunum ve uyku gözlerimden akıyor. Herkese iyi geceler, ben yatmaya gidiyorum...

2.GÜN; 31.08.2018, MERSİN ŞEHİR TURU...
Bugün şehri tanımak arzusundayız. Keyifli bir kahvaltı sonrası, atıyoruz kendimizi dışarı. İniyoruz sahil yoluna. Kilometrelerce deniz, yeşil alanlar, ağaçlar, yürüme, bisiklet ve koşu yolları. Bana hitap eden her şeyin var olduğu hissine kapıldım, biran. Şimdiden çok sevdim, ısındım bu şehre.

Sahilde üç büyük futbol takımı adına düzenlenmiş anıt ve alanlar süper. Yine sahilde kediler için özel kedi parkı düzenlenmiş, büyük bir kısmında ise hala peyzaj çalışmaları devam ediyor. Aslında evden çıkarken aklımızdaki ilk şey şehirdeki Atatürk Müzesini ziyaret etmek vardı. Ama sahilin güzelliği bizi içine almış, oyalamıştı. Ama acelemiz neydi ki, tatildeyiz sonuçta.

Gezdik Atatürk'ün Mersin'de konakladığı evi, duygulandık çıktık dışarı. Daldık çarşısına pazarına. Kahve aldık, kuruyemiş aldık.

Dikenli incir yedik. Sanat Evini gezip, restoran-cafe'sinde Fulya hocanın misafirleri olarak ikram edilen sütlü tatlılarımızı lüpletip, kahvelerimizi içtik.

Opera meydanındaki Atatürk heykelinin önünde, Uray caddesininin girişindeki ayyıldızlı kemer altında, kısacası her köşede bol bol fotoğraflar çekildik...

SOLİ POMPEİPOLİS...
Bindik arabamıza, sahilden dönüyoruz eve. Bir taraftanda akşam yemeğini müteakip, yürüme mesafesindeki antik kent Soli Pompeipolis'i, ziyaret etme planları yapıyoruz. Ama ben birden bire, " neden gündüz gözü ile görmüyoruz" dedim ve direkt yönümüzü, antik kente çevirdik.
İyikide gündüz gözü ile gelmişiz. Çünkü buranın derinliğine güzellik ve önemini ancak gündüz gözüyle görebilir, anlayabilirsiniz diye düşünüyorum...

3. GÜN; 01.09.2018, DAVULTEPE YÜZÜNCÜ YIL TABİAT PARKI...
Bugün akşamdan planlı olarak iki aile, cümbür cemaat piknik yapmaya gideceğiz. Bütün hazırlıklar tamam. Gideceğimiz yer, kaplumbağa'ların üreme alanını da içeren bir tabiat parkı. Her ne kadar kaplumbağa'ların üreme dönemi, çoktan geçmiş olsada, yinede merak içindeyiz...
Geldik. Tabiat Parkına, araç girişi ücretli. İçeri giriyor biraz ilerliyoruz. Daha girer girmez solumuzda turkuaz rengiyle deniz, sağımızda ise çam ağırlıklı yemyeşil ağaçlarıyla bir koru karşılıyor, bizi. Aracımızı uygun bir yere parkediyor, eşyalarımızı indiriyoruz. Deniz tarafında kumlar içinde, bir 'İsrail kauçuğu ağacının' gölgesindeki piknik masasına, konuşlanıyoruz hemen. Ve benim için ilk iş, koşaraaakk, deniizzz...

Özetle bugün; yüzdük, endemik kum zambakları ile tanıştık, içi boş kaplumbağa yuvalarını gördük, mangalda nefis etler yedik, çay demledik, kumpir yaptık, ayaklarımızı deniz dalgaları okşarken tatlı tatlı sohbetler ettik, güneşi batırdık, yorgun ama mutlu olarak evimize döndük...

4. GÜN; 02.09.2018. İSTİKAMET, TAŞUCU LİMANI...
Bugün Kıbrıs feribotuna binmek üzere, Taşucu'na gideceğiz. Her zamanki gibi çok keyifli bir kahvaltı ve arkasından kahve eşliğinde, bitmesin dediğimiz, sohbetlerimiz oldu. Sonrası Fulya ve oğulları ile duygusal bir vedalaşma...

TAŞUCU...
Mezitli'den hareketle Taşucu'na giderken, yolumuz güzergahında bulunan; Yapraklı koy, Narlıkuyu, Tisan yarımadası, Cennet-Cehennem çöküntüleri ve Kızkalesi gibi daha önceden adını ve olağanüstü güzelliklerini duyduğumuz yerlere, uğrayarak gitmeyi düşünmüştük. Ama hiç havamızda değildik. Üzerimizde garip bir ataletlik vardı. Neyseki içimizi ferahlatan Erdemli ve Silifke'den geçiyoruz. Ve yaklaşık 1,5 saat sonra  saat 17;00'da, Taşucu'na geliyoruz. İlk iş olarak seyahat acentasına gidip, bilet işini hallediyoruz. Eşim ve kızım şehir içinde bir yerde dinlenirken, ben arabamı emniyetli, uygun bir yere park edip geliyorum. Sonrasında yemek, çay, kahve derken, feribot saatini bekliyoruz.

Çay kahve demişken, Alesta Cafe'den bahsetmeden geçmenin, haksızlık olacağını düşünüyorum. Rengarenk ahşap sandalyeli bahçesi, serin ve huzur verici. İşleticisi güler yüzlü. Ben yemediğim için yorum yapamıyorum ama Truff kek ve Vişneli pastasına ise eşim ve kızım resmen bayıldı...

LİMAN, GÜMRÜK, YURDUM İNSANI VE GEMİ...
Saat 21;40'da, acentanın servisi ile limana gidiyoruz. Çok sıra, binbir çeşit insan var. Ne buradaki olayları, ne de insanları anlatmayacağım. Çünkü buna ne sayfalar, nede zaman yeter. Zaten sizlerde az çok, yurdum insanını tanıyor ve bu tür yerleri tahmin ediyorsunuzdur diye düşünüyorum ...

Neyse, saat 23;10. Gemideyiz. Çıkıyoruz, bize ayrılan, güya koltukları yatak olabilen salona. Burayıda anlatmayacağım size. Anlatmayacağım çünkü, yazarken bile sinir katsayım tavan yapıyor... Ekstra para verip, kendimizi gemiye binene kadar ayrıcalıklı hissettiğimiz, salondaki yatmaz-kalkmaz koltuklardan seçtiğimiz, yan yana üç koltuğa kendimizi atıp, gözlerimizi kapatıyoruz sadece...

TEŞEKKÜR; Mersin'de bizi evinde krallar gibi ağırlayan, güler yüzünü ve sohbetini bir saniye olsun eksik etmeyen, güzel yürekli arkadaşım Fulya ile oğulları Egemen ve Ozan'a çook teşekkür ediyorum...

Murat Turan-2018